HISTORIA NASZEJ SZKOŁY W BŁĄDZIMIU

Wioska Błądzim to stara osada położona nad jeziorami Borów Tucholskich. Nikt z pośród mieszkańców wioski nie zna historii wioski, ani pochodzenia nazwy. Budynki mieszkalne i gospodarcze były pobudowane z drewna, dachy kryte słomą. Ludność zajmowała się rolnictwem, hodowlą bydła, rzemiosłem i pracą w lesie. W pobliżu wioski było Rykowisko, (dzisiaj jest kościół i obok leśniczówka) mieściła się tam składnica soli, poczta  i kasa leśna. W Rykowisku odbywały się rozprawy sadowe. Ludność wioski w większości miała pochodzenie polskie.

W roku 1904 straszny pożar zniszczył większość wioski. Mieszkańcy zostali bez dachu nad głową. W krótkim czasie wioskę odbudowano dzięki ofiarności tutejszej ludności, oraz pomocy finansowej władz starostwa powiatowego.

W Błądzimiu pierwsza szkoła powstała około 1820roku. Mieściła się w budynku drewnianym w środku wioski, lecz z powodu pożaru została zniszczona. Do odbudowy nowej szkoły przystąpiono w 1858roku, a ukończono w 1859roku. Była również budowana z drewna. Budynek składał się z jednej sali lekcyjnej, mieszkania dla nauczyciela i budynków gospodarczych. (stodoła, chlewik, drewutnia, ustępy) Z powodu braku źródeł nie można ustalić kto uczył w szkole do 1888 roku.

Do 1900 dzieci nie kształciły się co roku z powodu braku pomieszczeń lekcyjnych i dlatego z inicjatywy gromady zakupiono budynek z cegły mieszczący się na końcu wioski od strony południowej. Został on zaadaptowany na szkołę. Była to tak zwana przez ludność lokalną – Duża Szkoła, a w środku wioski szkoła drewniana – Mała Szkoła. Nauka odbywała się w języku niemieckim.

Z upływem czasu zwiększała się liczba dzieci w szkole. Jedna sala lekcyjna nie rozwiązywała problemu. W związku z tym gromada kupiła budynek, w którym mieściła się karczma. Dzięki pracy tutejszej ludności budynek został przystosowany do nauki. Dzieci uczyły się w jednej klasie, a pozostałe pomieszczenia przeznaczono na mieszkanie dla nauczycieli składające się z kuchni i trzech pokoi.

1906roku wybuchł strajk szkolny. Domagano się nauczania w języku polskim. Strajk został stłumiony, a młodzież biciem zmuszono do rezygnacji z żądań. Dopiero po pierwszej wojnie światowej nauka w szkole odbywała się w języku polskim.

Do 1939roku w szkołach były cztery oddziały (4-klasy). Pierwsza i druga klasa chodziły  po jednym roku szkolnym , a trzecia i czwarta chodziła po dwa lata do jednej klasy realizując program dwuletni. Dzieci z klas III -  IV do szkoły uczęszczały w godzinach przedpołudniowych, a dzieci z klas I – II w godzinach popołudniowych. Powodem takiej decyzji było brak pomieszczeń lekcyjnych.

Naukę w szkole przerwano gdy wybuchła druga wojna światowa. Szkoła mieszcząca się  w środku wioski została całkowicie zniszczona zaraz na początku wojny w 1939roku. Ocalała szkoła murowana.

1941roku wznowiono naukę w dużej szkole. Dzieci chodziły co drugi dzień. Polskie dzieci  i niemieckie uczęszczały  do szkoły osobno. Jedni wychodzili ze szkoły drudzy przychodzili. Lekcje odbywały się tylko w języku niemieckim, nie wolno było używać języka polskiego. Początkowo w szkole uczyła pani frau Kram, bez uprawień nauczycielskich. W 1943roku z Niemiec przybyła nauczycielka Pani Pecel. Uczyła Niemców i Polaków. Młodzież, która ukończyła 14 lat nie musiała uczęszczać do szkoły bez względu ile klas zdała. Dzieci uczyły się do stycznia 1945roku, ponieważ szkoła została zniszczona w wyniku działań wojennych.

NAUCZYCIELE UCZĄCY W SZKOLE W BŁĄDZIMIU OD1884 ROKU DO 1939 ROKU

1884r do 1914r - Marks – kierownik szkoły (katolik), Kruger – nauczyciel (ewangelik)       

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w szkole pracowali:                                            

• od 1920r do lutego 1923r – Szwedowska Maria – kierowniczka szkoły                                                                               
• od 1920r do lutego 1923r Bojkówna – nauczycielka                                                                                
• od lutego 1923r do lutego 1925r Maciejewski Alfons – nauczyciel
• od 18.12.1923r do wybuchu II wojny światowej 1939r Miklasz Czesław – kierownik szkoły
• od lutego 1925r. do 5 maja 1938r. pracowała Zjawińska Anna                                                                                                                                                                                      
• od maja 1938r do maja 1939r – Sokolnicka Leokadia                                                                   
• od maja 1939r do końca roku szkolnego 1938/39 – Bruchwalski

Nauczyciele uczący podczas II wojny światowej od 1941r - frau. Kram uczyła bez uprawnień nauczycielskich od 1943r – do lutego 1945r – Pecel – nauczycielka z Niemiec. 

Naukę w szkole wznowiono 04.09.1945 roku z inicjatywy gromady i kierownika szkoły Miklasza Czesława. Obie szkoły były zniszczone, dlatego dzieci  uczyły się w domu prywatnym u pana Miklasza .Dzieci do szkoły szły pieszo około jednego kilometra.  Do szkoły zapisano 13 uczniów. Z każdym rokiem szkolnym przybywała liczba uczniów. W trosce, by jak najwięcej uczniów ukończyło pełną szkołę podstawową, czyli 7 klas, w 1948 roku dzięki staraniom kierownika szkoły wynajęto drugą salę lekcyjną w domu prywatnym u pana Ślesińskiego  (w środku wioski). Dnia 10.10.1948 roku zostało założone pierwsze Koło Rodzicielskie, które w 1960 roku zmieniło nazwę na Komitet Rodzicielski.

W listopadzie 1947roku rozpoczęto kurs oświaty dla dorosłych - liczba kursantów 36 osób. 23 marca ukończono kurs dla dorosłych z powodu braku zainteresowania nauką oraz słabą frekwencją.  

W 1948roku Kuratorium Szkolnego  Okręgu Pomorskiego zajęła się sprawą budowy nowej szkoły. Z powodu braku środków finansowych budowa szkoły trwała osiem lat.                                                                                                                                                       Aby umożliwić naukę jak największej liczbie dzieci kierownik szkoły i mieszkańcy Błądzimia:  Kruczkowski Wiktor i Foder Ludwik  od pana Ślesińskiego wynajęli drugą salę lekcyjną. Dzięki temu powstała trzecia klasa. Szkoła zaczęła realizować program pełnej szkoły podstawowej. Pomimo złych warunków lokalowych, braku podręczników, pomocy naukowych szkoła organizowała bardzo dużo uroczystości szkolnych i dla środowiska np. Drzewko noworoczne, Akademia z okazji wybuchu drugiej wojny światowej, Rocznica śmierci Józefa Stalina itd. W szkole były również organizowane wycieczki, np. uczniowie do Chełmna jechali wozami konnymi. Młodzież uczestniczyła w akcjach: sadzenie lasu, wykopkach. Zarobione pieniądze przeznaczano na zakup pomocy szkolnych, sprzętu, organizacji wycieczek szkolnych, wyjazdu do cyrku.

W roku 1952 Ministerstwo Oświaty w trosce o dobro młodzieży zarządziło przeprowadzenie badań wyników nauczania w dobrych, średnich i złych warunkach pracy. Wybrano po jednej szkole każdego powiatu. Szkoła w Błądzimiu została wybrana jako placówka pracująca w złych warunkach. Zbadano wyniki nauczania języka polskiego, matematyki, nauki o Konstytucji, historii. Szkoła wypadła pomyślnie ku zadowoleniu wizytatorów, nauczycieli i uczniów.

01.09.1956 roku młodzież złożyła uroczyste ślubowanie na wierność Ludowej Ojczyźnie i Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Po wielu latach zmagań w roku szkolnym 1956/57 młodzież (72 uczniów) rozpoczęła naukę w nowej szkole znajdującej się w środku wioski. Pracownikami szkoły byli:

• Kręcki Bolesław – kierownik szkoły
• Miklasz Czesław – nauczyciel
• Urban Józefa – nauczycielka
• Steltman Danuta – nauczycielka
• Małaj Anna – woźna

W latach 1956-1960 w szkole zorganizowano kursy dla dorosłych. Zajęcia odbywały się w systemie wieczorowym. Realizowano program siódmej klasy szkoły podstawowej. Wykłady prowadzili nauczyciele z tutejszej szkoły. W tym okresie (1958r) za poparciem inspektora oświaty został otwarty Uniwersytet Powszechny, liczył 60-osób. Wykłady prowadzili sędziowie, inżynierowie, lekarze z T.W.P.(Towarzystwo Wiedzy Powszechnej) z Bydgoszczy. Cieszył się on wielką popularnością obywateli Błądzimia. Prelegentów z dworca PKP dowozili do szkoły mieszkańcy wioski furmankami. Prowadzone były również inne formy oświaty dla dorosłych takie jak: kurs dla pracujących, zespół świetlicowy, uniwersytet dla rolników.

14.12.1958 roku z inicjatywy kierownika szkoły i Koła Rodziców powołano komitet, który zajął się organizacją odbudowania zniszczonej sali tanecznej. Dzięki ofiarności ludności wioski sala została oddana do użytku 22.07.1959 roku, w rocznicę P.K.W.N.(Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego) Sala mieściła się u pana Sprężyny (dzisiaj jest tam sklep spożywczy G.S.).  Zarówno w szkole jak i w odremontowanej sali wiejskie organizowano uroczystości  z różnych okazji np. Choinka Noworoczna, Obchody Rocznicy Wyzwolenia Ojczyzny, Rocznica Wielkiej Socjalistycznej Rewolucji Październikowej, Dni Oświaty Książki i Prasy,  Święto Ludowego Wojska Polskiego, Międzynarodowy Dzień Kobiet. Dzień Dziecka, Święto I Maja. Odbywały się tam również wieczorki taneczne, zabawy wiejskie dla dzieci i dorosłych.

11.10.1959 roku nauczycielka ucząca w tutejszej szkole założyła Spółdzielnię Uczniowską. Rodzice wyrazili zgodę pod warunkiem, że w sklepiku będą sprzedawane artykuły szkolne bez słodyczy w ostateczności mogą być herbatniki. Spółdzielnia uczniowska była prowadzona do 07.11.1960 roku. Z powodu kradzieży sklepiku uczniowskiego przez ucznia tutejszej szkoły i konfliktu między rodzicami a opiekunem  wstrzymano działalność sklepiku.

W czerwcu dzieci  pojechały do Bydgoszczy na zaproszenie dyrekcji P.Z.W.S. (Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych)Młodzież poznała tajniki drukowania książek. Szkoła otrzymała w podarunku podręczniki szkolne. Dzieci jeszcze w tym dniu były w kinie na filmie pt. „Złamana strzała”, zwiedziły również cyrk „Arena” Współpraca szkoły z zakładami poligrafii trwała przez wiele lat. Szkoła często otrzymywała podręczniki szkolne. Zakład częściowo finansował wycieczki szkolne, wyjazdy do kina, pomagał pieniężnie przy drobnych remontach.

Od 1 grudnia 1961 wprowadzono w szkole akcję dożywiania, która trwała kilka lat. W tym samym roku szkoła została zakwalifikowana do kolonii letnich. W maju przedsiębiorstwo „Bacutil” z Gdańska częściowo odremontował pomieszczenia szkolne. Przy szkole postawiono barak dla kolonii. Zimową porą ze względu na wielkość pomieszczeń dzieci  z naszej szkoły w tym baraku miały niektóre lekcje np. gimnastykę, plastykę, technikę. Odbywały się tam również uroczystości szkolne np. akademie szkolne. Szkoła dzięki tej współpracy miała korzyści materialne np. doposażenie klas lekcyjnych w pomoce dydaktyczne. Po czterech latach „Bacutil” zrezygnował z kolonii letnich z powodu braku miejsca w szkole i likwidacji zaplecza kuchennego.

W miarę upływu lat w szkole zwiększała się liczba dzieci. W roku szkolnym 1963/64 uczącej się młodzieży było 118, a uczących nauczycieli czworo. Lekcje w klasach IV – VII były łączone. 28.04.1954 ludność Błądzimia uroczyście obchodziła dzień w którym zabłysło światło. W szkole dzieci ku wielkiej radości mogły oglądać slajdy. W szkole powstał zespół taneczny pod nazwą „Filipinki” W czerwcu 1954 roku zespół wziął udział w eliminacjach regionalnych. Zespół wokalno-taneczny istniał wiele lat. Dziewczęta występowały na wszystkich uroczystościach szkolnych i środowiskowych.

W roku szkolnym 1964/1965 klasa V została przygotowana do realizacji programu szkoły ośmioklasowej.                                                                                                                                         W roku szkolnym 1965/1966 do szkoły uczęszczało 122 dzieci, uczyło pięcioro nauczycieli. Przy szkole powstała drużyna harcerska, która prężnie działała.  29.05. 1965r odbyła się we wsi Błądzim wielka uroczystość na szczeblu wojewódzkim. Uczczono pamięć działacza polskiego w okresie zaborów obywatela Pawła Gackowskiego, który podobnie jak Drzymała walczył z zaborcami niemieckimi. Na uroczystość przybyły władze gromadzkie, powiatowe oraz delegacja z Bydgoszczy i Warszawy. Odsłonięto pomnik ku czci Pawła, który stoi do dnia dzisiejszego na początku wioski (skrzyżowanie)

W maju 1965 roku w Błądzimiu otwarto w sali wiejskiej klubo – kawiarnię. Młodzież tutejszej wsi mogła w kulturalny sposób spędzać czas wolny. W kawiarni znajdował się telewizor, który przyciągał ludzi, ponieważ nie wszyscy mieszkańcy wioski posiadali w domu taki sprzęt.

W roku szkolnym 1966/1967 rozpoczęto naukę w szkole ośmioklasowej, do szkoły uczęszczało 134 uczniów. Kadra pedagogiczna składała się z pięciu  nauczycieli. Przy szkole działało kółko teatralne. Opiekunem kółka była jedna z nauczycielek.  Z okazji uroczystości szkolnych zostały wystawione między innymi bajki  „O królu strasznym smoku i dzielnym szewczyku” „Dzikie łabędzie” W role aktorów wcielała się młodzież szkolna, stroje wypożyczano z teatru z Bydgoszczy.

12.10.1968 roku odbyła się akademia z okazji 25 rocznicy Ludowego Wojska Polskiego. Miejscowe Koło Gospodyń Wiejskich pod przewodnictwem nauczycielki z tutejszej szkoły przyczyniło się do odsłonięcia pomnika Nieznanego Żołnierza na miejscowym cmentarzu. W uroczystościach brały udział władze gminy, wojsko oraz miejscowa ludność. Każdego roku z okazji Święta Zmarłych harcerze pełnili wartę honorową.

W szkole była biblioteka, która z upływem lat zwiększała swój księgozbiór. Młodzież zawsze chętnie korzystała z biblioteki. Dzieci do tej pory wypożyczają książki.

W latach 1970 – 1980 szkoła współpracowała z miejscowym Kółkiem Rolniczym, z Kołem Gospodyń Wiejskich oraz z MBM(Międzykółkowa Baza Maszynowa) Ostrowite. Wspólnie organizowano np. Dożynki wiejskie, Święto 1 Maja.  Młodzież tutejszej szkoły zadbała o część artystyczną oraz dekoracje wiejskiej sali.  Każdego roku z okazji Dnia dziecka szkoła organizowała Dzień sportu – Spartakiada sportowa. Dzieci chętnie brały udział w zawodach sportowych. Dla zwycięzców komitet rodzicielski miał przygotowane nagrody. W szkole działał również Samorząd Uczniowski, który istnieje do dnia dzisiejszego.

22.04. 1970 roku w szkole został zorganizowany teleturniej, oraz akademię upamiętniającą 100 rocznicę urodzin Włodzimierza Lenina.

Od 1973 roku uczniowie tutejszej szkoły po raz pierwszy brali udział w Olimpiadach przedmiotowych z języka polskiego i języka rosyjskiego. Młodzież uzyskała bardzo dobre wyniki i brała udział w olimpiadach powiatowych. W miarę upływu lat zwiększała się liczba olimpiad i konkursów, w których młodzież odnosiła sukcesy, nawet na szczeblu wojewódzkim.

W wyniku likwidacji Wydziałów 0światy w Świeciu w roku 1975 szkoły podstawowe w naszej gminie zaczęły podlegać dyrektorowi gminnemu w Lnianie, a od 1980r utworzono gminne inspektoraty.

Pierwszego września 1974 roku w naszej miejscowości został otwarty Oddział przedszkolny, dzieci uczyły się w budynku prywatnym wynajmowanym od  pani Emmy Januszewskiej. Na przestrzeni lat oddział przedszkolny dwukrotnie zmieniał swoją lokalizację. W roku 2000  został przeniesiony do tutejszej szkoły podstawowej i mieści się do dnia dzisiejszego.

Szkoła od 1972 – 1978 roku organizowała jesienne wykopki. Młodzież szkolna we wrześniu miała trzy dni wolne od zajęć. Część uczniów z nauczycielami wyjeżdżała na wykopki do pobliskich P.G.R. (Państwowe Gospodarstwo Rolne), a pozostałe dzieci pomagały w gospodarstwach rolnych swoim rodzicom.

Na przełomie lat zaczynając od 1945r początek roku szkolnego był zawsze niezmieniony, czyli młodzież zaczynała naukę 1 września, lecz daty zakończenia roku szkolnego ulegały zmianie. W latach 1945 – 1967 zakończenie roku szkolnego było pod koniec czerwca. Od roku 1968 – 1974 klasa ósma kończyła np. 5 czerwca, 13 czerwca, 9 czerwca, a pozostała młodzież kończyła z końcem czerwca. W latach 1975 – 1980 wszyscy uczniowie naukę kończyli w połowie czerwca, a od 1981 roku do dnia dzisiejszego  wakacje rozpoczynają się pod koniec czerwca.

W czerwcu 1975r. młodzież klasy VIII była na wycieczce rowerowej w Jastrzębiu. Zwiedzali PGR oraz pałac zaliczany do zbytków klasy zerowej.

Każdego roku w szkole są organizowane uroczystości szkolne i dla środowiska. Z upływem czasu niektóre uroczystości ulegały zmianom, zwiększała się ich ilość.  Zawsze były i są do dnia dzisiejszego organizowane przez szkołę przy współpracy z Komitetem Rodzicielskim, oraz młodzieżą szkolną. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych w szkole bardzo prężnie działali harcerze. Powstała również drużyna zuchowa. Harcerze byli współorganizatorami wielu imprez szkolnych. Dbali o oprawę artystyczną uroczystości szkolnych i dla środowiska. Organizowali biwaki, wycieczki rowerowe po naszej okolicy.

Uroczystości szkolne, które powtarzają się każdego roku: Pasowanie na ucznia, Dzień Nauczyciela,  Andrzejki, Mikołajki, Wigilia szkolna, Bal karnawałowy, Dzień Babci i Dziadka, Dzień kobiet, Święto powitania wiosny, Dzień Ziemi, Dzień dziecka.  

Od roku 1977 liczba uczących nauczycieli w naszej szkole wzrastała, w 1985r,rada pedagogiczna liczyła jedenastu nauczycieli. Spowodowane to było zwiększającą się liczbą dodatkowych godzin np. PO (Przysposobienie Obronne), Koła przedmiotowe takie jak:  koło języka polskiego, muzyczne, sportowe, zespoły dydaktyczno-wyrównawcze.

W roku szkolnym 1980/1981 zmieniono program dla klas III. W klasach I – IV  dzieci uczyły się oddzielnie, a w pozostałych klasach V – VIII lekcje były łączone. Został również skrócony tygodniowy tydzień pracy. Lekcje odbywały się od poniedziałku do piątku. W soboty dla młodzieży były organizowane zajęcia sportowe, a harcerze mieli swoje zbiórki. Pięciodniowy tydzień pracy w szkole obowiązuje do dnia dzisiejszego. W historii naszej szkoły lekcje w klasach łączonych były zawsze praktykowane. Powody takich decyzji bywały różne np. warunki lokalowe, kadra nauczycielska, względy finansowe szkoły. Obecnie w naszej szkole też są zajęcia łączone np. z muzyki, plastyki, wychowania fizycznego.

Od 1982 roku  powstało Szkolne koło sportowe (SKS)  Były to dodatkowe zajęcia sportowe, które skupiały bardzo dużo młodzieży. W szkole działało również PCK (Polski Czerwony Krzyż) Zadaniem PCK  było organizowanie kącików czystości, konkursów międzyklasowych. Młodzież opiekowała się ludźmi starszymi, samotnymi.

W 1984r. w maju klasy  VI – VIII brały udział w akcji sadzenia lasu. Przez kilka dni młodzież zasadziła 30ha lasu. Zarobione pieniądze przeznaczono na zorganizowanie wycieczki szkolnej do Gdańska oraz wyjazd do  teatru w Toruniu. W dniach od 26.05. do 01.06 z okazji Dnia dziecka na terenie szkoły zorganizowano „Spartakiadę”  Młodzież przez kilka dni rozgrywała mecze (piłka siatkowa, piłka nożna), a młodsze zdobywały umiejętności sprawnościowe. Na zakończenie rozgrywek odbył się mecz  - młodzież contra nauczyciele, zwyciężyła kadra nauczycielska.

Rok szkolny 1984 – 1985 obfituje w wiele wydarzeń. Liczba uczniów powiększyła się o dzieci  z Muksza, w związku z tym klasa III została przeniesiona do prywatnego budynku u pani Januszewskiej. W Mukszu została klasa pierwsza i oddział przedszkolny. Dzieci były dowożone nieopalaną przyczepą, która była zaczepiona do traktora. W ferie  zimowe 1985r młodzież była w kinie na filmie  „Akademia Pana Kleksa” Szkołę odwiedził znakomity gość artysta Teatru Wielkiego w Warszawie kompozytor Andrzej Zygierewicz. Młodzież klas VI - VIII w czerwcu była na wycieczce Gniezno-Poznań, a dzieci młodsze odwiedziły Park Rozrywki  i Rekreacji oraz Ogród Botaniczny Flory i Fauny  w Myślęcinku.

Szkoła rozpoczęła nowy rok 1986 – 1987. Młodzież szkolną oprócz nauczycieli witali przedstawiciele władz gminnych i oświatowych. Po raz pierwszy Ślubowanie klasy I przygotowała młodzież z klasy VIII. Maluchy musiały przejść chrzest bojowy, były odważne i pokonały wszystkie przeszkody. Na koniec roku szkolnego klasa I żegnała klasę VIII. W listopadzie harcerze naszej szkoły przygotowali „Wieczór Andrzejkowy” Atrakcji i tajemniczości w tym dniu nie zabrakło. Zabawą karnawałową rozpoczęto w tym roku ferie zimowe. Dla chętnych dzieci w szkole zorganizowano zimowisko. Dzieci uczyły się jazdy na łyżwach, były organizowane zabawy plastyczne, sportowe zabawy na śniegu. Młodzież chętnie uczestniczyła w tych zajęciach. 24.06. 1987r harcerze i zuchy były na biwaku, tam harcerze złożyli ślubowanie, a zuchy przysięgę. Pozostały czas spędzili bawiąc się w podchody.

WIELKIE WAGARY – 25.06. cała młodzież szkolna wybrała się na wagary do ośrodka wczasowego WSiP (Zakłady Wydawnic Szkolnych I pedagogicznych). Zostały rozegrane mecze w piłkę siatkową, a maluchy zdobywały umiejętności sportowe. Był to niezapomniany dzień i sprawił uczniom wiele radości.

Rok szkolny 1987-1988 był obfity w wydarzenia szkolne i środowiskowe. 11- października do szkoły zawitał wielki artysta cyrkowy pan Zabłocki.

12-poździernika w szkole odbyło się podsumowania wizytacji.

21. 11.1987r  miejscowości Błądzim odbyła się wielka uroczystość Otwarcia Domu Strażaka oraz Wiejskiego Domu Kultury. Zaproszone były władze gminne, wojewódzkie oraz władze straży pożarnej. Część artystyczną przygotowały dzieci naszej szkoły.

W maju z okazji Dnia Strażaka oraz Święta Ludowego odbyła się akademia oraz pokazy sprawnościowe strażaków. Uczniowie klasy VIII brali udział w Turnieju Wiedzy Pożarniczej zdobyli drugie miejsce. Komendant straży wręczył zwycięzcom dyplomy. Jak zwykle o oprawę artystyczną tej uroczystości zadbała nasza szkoła.

Szkoła brała czynny  udział w konkursach pożarniczych, polonistycznych, matematycznych, biologicznych, historycznych, fizycznych, język rosyjskiego. Uczniowie klasy VIII pod koniec roku szkolnego zwiedzali Zakłady Celulozy w Świeciu, Zakłady Poligrafii w Bydgoszczy. Celem wycieczek było zapoznanie młodzieży z zawodem i pracą.

Uczniowie szkoły przez cały rok mieli za zadanie opieki nad przystankami autobusowymi. Dbali o porządek na przystankach.

W tym roku szkolnym za zarobione pieniądze przy sadzeniu lasu zorganizowano wycieczkę szkolną do Grudziądza i Biskupina.